Momenteel zitten de gevangenisvakbonden met Minister Geens rond de tafel om een opgelegd plan te onderhandelen rond de minimale dienstverlening, gekoppeld aan de opvordering. Sedert de kennisname van dit plan, dat uit de schoot van de regering komt, is er een spontane staking uitgebroken om het stakingsrecht te behouden.
Vanaf vandaag hanteren de vakbonden een gespreid stakingsplan tijdens de weekdagen, waarbij dagelijks een ander gewest actie voert. Dit betekent concreet dat er per gewest maximaal twee dagen per week actie wordt gevoerd. Met deze pragmatische manier van actie voeren willen wij de Minister duidelijk maken dat zijn voorstel om een minimale dienstverlening te verzekeren ook op een andere manier kan worden gerealiseerd, zonder opvordering. Deze manier van actie voeren garandeert de basisrechten van de gedetineerden gedurende minstens vijf dagen per week. De politie is hiermee ook heel wat minder belast om de veiligheid in een aantal gevangenissen te bewaken.
De voorbije vier jaar zijn er slechts vier stakingsdagen geweest voor specifieke redenen voor de gevangenissen. De redenen hiertoe zijn steeds dezelfde. Na onderhandelingen tussen overheid en vakbonden worden akkoorden gesloten, die door de overheid NIET worden nageleefd. Wij stellen daarom een versterking van het bestaande sociaal overleg voor.
Het overlegmodel dat we de voorbije jaren rigoureus respecteerden heeft duidelijk gewerkt. Daarom zijn wij voorstander om dit overlegmodel te gebruiken als vertrekbasis in de onderhandelingen. De wensen van de regering om de stok van de opvordering in het akkoord op te nemen, vinden wij een brug te ver. Wij vinden deze afbreuk van het stakingsrecht overbodig en onbespreekbaar. Wij pleiten duidelijk voor een akkoord dat een sterkere dialoog tussen overheid en haar werknemers beoogt, met sterke engagementen van alle partijen, tegenover het eenzijdig opgelegd voorstel met een sterk repressief karakter. Er zijn de afgelopen vier jaar meer dan honderd stakingsaanzeggingen geweest, slechts vier ervan zijn effectief in een staking uitgemond.
De overheid verwacht van de vakbonden engagementen, wij verwachten van de overheid dat gemaakte akkoorden worden gerespecteerd. De rechten van gedetineerden moeten worden gerespecteerd, maar eveneens deze van het personeel. Hoe kan een werkgever verantwoorden dat zijn personeel nog 540.000 dagen verlof moet opnemen, of dat er 7 jaar moet gewacht vooraleer een uniform wordt geleverd.
Door zijn personeel monddood te maken zullen de problemen in de gevangenis niet bij toverslag zijn verdwenen. Het is vaak doordat vakbonden aan de alarmbel trekken dat er dossiers in beweging komen.
We hopen dat de Minister voldoende marge laat zodat echte onderhandelingen mogelijk zijn. Niemand heeft baat bij een loopgravenoorlog.
